استاد عبدالحسين حائری، دانشمند عرصه نسخهشناسی و ميراث مخطوط، در اين پيام يادی از تلاشهای محقق طباطبائی در همکاری با علامه امينی در تأسيس کتابخانه بزرگ اميرالمومنين عليه السلام در نجف اشرف نمود و عنوان کرد : کتابشناسی دقيق آثار اسلام و ايران با هدف بازنويسی تاريخ علم، و بررسی دقيق آثار به جای مانده از اين تمدن شکوهمند کارستانی است که معتقدم فقط از عهده مردان مرد بر میآيد. کسانی چون مرحوم آقا سيد عبدالعزيز طباطبائی که به هوس نام و نان گام در اين وادی ننهادهاند و تنها عشق حقيقی و راستين راهبرشان بوده است.
استاد حائری در اين پيام افزوده است: من به حدی به اين موضوع بازنويسی تاريخ علم پايبندم که مشکل میتوانم به موضوع فهرست نسخ خطی به صورت خاص بپردازم و همواره اين دغدغه را دارم که دنيای فهرستنگاری نسخ خطی که امروز به ظاهر بازار گرمی پيدا کرده دچار آفاتی است و از ايدهآل کتابشناسان اصيل فاصله دارد. يعنی عدهای از کسانی که در آن وادی مشغول به کار هستند کتابشناسی نمیکنند. آنها تنها نسخ خطی را ثبت میکنند و کتابشناسی کامل را جزء تعهدات خود به حساب نمیآورند. به همين خاطر عرض کردم وجود شخصيتی همچون محقق طباطبائی برای ادامه مسير بازنويسی تاريخ علم بسيار مغتنم و ضروری بود و صرف نظر از تعلقات دنيايی نام و نان، آن بزرگوار آگاهیهايی داشت که در اين مسير صعب و طاقتفرسا بسيار به کار میآمد و دستگيری میکرد. ايشان روی آثار شيعه به صورت تخصصی کار کرده بود و اطلاعات بسيار فراوانی در اين خصوص داشت. از ويژگیهای آن بزرگوار اين بود که در کارش اشتباه بسيار کم بود. وی هوس بسيار نوشتن نداشت، بلکه بسيار هوس درست نوشتن داشت. از تجربيات ارزنده ايشان اين بود که فرصت و توفيق همکاری با صاحب ذريعه نصيبش شده بود و در سايه خدمت آن بزرگوار آشنايی با عالم مخطوطات برايش حاصل شده بود و بعد هم به فکر افتاده بود آنچه که از چشم صاحب ذريعه پنهان مانده را استدراک کند و تا آنجا که من به خاطر دارم قريب دوازده هزار عنوان جديد يافته بود و همچنان در فکر کامل کردن کار استاد خود بود. وی همه فهرستهای نسخ خطی را با دقت ملاحظه میفرمود و اگر به اشکالی برمیخورد در حاشيه فهرست مینوشت. در فهرستهای خود من به مواردی برخورده بود که به خودم تذکر داد.
از ويژگیهای اين شخصيت ارزنده اين بود که اهالی تحقيق را در موضوعاتی که صاحب نظر بود با گشادهدستی و روی باز ياری میکرد. مراجعين از اهل تحقيق وقتی به محل کار ايشان که همان کتابخانه شخصی ايشان بود میرفتند، با استقبال وی روبرو میشدند و ايشان کتابها و حاصل تحقيقات خود را در اختيارشان قرار میداد. اين خوش اخلاقی و نرمخويی و مهربانی شايسته همه اهالی دانش و فرهنگ است که خوب است از اين مرد وارسته آموخته شود.
کار فهرستنگاری در کتابخانه اميرالمومنين نجف، آستان قدس رضوی و کتابخانههای عمومی و شخصی ديگر، از ايشان يک کتابشناس واقعی ساخته بود و اگر مستدرکات ايشان بر الذريعه منتشر شود، قدر و منزلت اين مرد بيش از پيش شناسانده خواهد شد.. خدايش بيامرزاد و راهش پر رهرو باد.