آیة الله شهید سید محمدباقر صدر از خاندان صدر، در ۱۰ اسفند ۱۳۱۳ برابر ۲۵ ذی‌القعده ۱۳۵۳، در شهر کاظمین به دنیا آمد. پدرش سید حیدر صدر عاملی بود. مادرش دختر شیخ عبدالحسین آل‌یاسین بود. در ۱۴ سالگی پدرش را از دست داد و زیر نظر مادر و برادرش سید اسماعیل صدر قرار گرفت.
در سال ۱۳۶۵ هجری قمری كه دوازده ساله بود به همراه برادرش سيد اسماعيل به نجف اشرف رفت تا نزد اساتيد مشهور حوزه علميه نجف به تحصيلات عالی بپردازد. او بخشی از سطوح را نزد برادرش آموخت و دوره عالی فقه و اصول را در محضر آیة الله سید ابوالقاسم خویی و شيخ محمدرضا آل ياسين گذراند. اسفار ملاصدرا را از در محضر شیخ صدرا بادكوبه‌ای آموخت و در كنار آن فلسفه غرب و نظرات فلاسفه غيرمسلمان را هم آموخت.
او در فلسفه، اقتصاد، منطق، اخلاق، تفسیر و تاریخ نیز دست به نگارش آثاری زد که برخی از آنها بسیار مورد توجه قرار گرفته و به زبانهای دیگر ترجمه شدند. وی را می‌توان بنيانگذار منطق استقرائی در حوزه دانست.
شهید صدر فعالیتهای سیاسی و اجتماعی گسترده ای داشت از جمله تأسیس حزب الدعوة در سال ۱۳۷۷ هجری قمری و همکاری با جماعة العلماء نجف و انتشار مجلة الأضواء در سال ۱۹۶۱ میلادی.
پس از درگذشت آية الله سید محسن حکیم به دنبال یک نبرد طولانی با حزب بعث عراق به تدریج مرحوم سید محمدباقر صدر به عنوان یک رهبر شناخته شده، مورد توجه مردم و مبارزان علیه رژیم بعث قرار گرفت. او به علت مبارزاتش با حکومت عراق بارها توسط آن حکومت دستگیر شد، تا سرانجام در تاریخ ۱۶ فروردین ۱۳۵۹ برابر ۱۹ جمادی‌الاول ۱۴۰۰ هجری قمری، او را دستگیر کردند و به بغداد بردند و در تاریخ ۱۹ فروردین ۱۳۵۹ برابر ۲۲ جمادی‌الاول ۱۴۰۰، صدام حسین وی و خواهرش بنت‌الهدی صدر را پس از شکنجه کشت.